Tak było ,,W naszej bajce...". Początek roku bardzo trudny dla wszystkich. Łzy, strach, rozpacz, tęsknota... Nie chieliśmy się bawić, cały czas pytaliśmy: "Kiedy przyjdzie moja mama?" Jakieś obce panie, mnóstwo dzieci. Chodziło nam po głowie jedno pytanie: ,,Dlaczego rodzice nas tu zostawili?!" Panie tuliły nas i pocieszały jak tylko mogły. Ale my po prostu chcieliśmy do domu. Jednak na szczęście coś zaczęło się zmieniać... Z każdym tygodniem stawaliśmy się odrobinę silniejsi. Zaczęliśmy uczyć się samodzielności, prowadziliśmy wspólne rozmowy, poznawaliśmy się. Aż pewnego dnia nikt już nie płakał, nikt nie był smutny, minął strach i lęk przed nieznanym. Wszyscy się znaliśmy i polubiliśmy. Co robiliśmy? Nie sposób to opisać. Wspólne zabwy, zajęcia w kole, prace plastyczne, zadania w książkach i dodatkowych kartach pracy... I raptem wszystko zaczęło mieć sens. Niektórzy nawet nie chcieli wracać do domu! Cieszymy się, że mogliśmy przeżyć te wszystkie chwile razem. Teraz kończymy ten rok starsi, mądrzejsi, dojrzalsi emocjonalne, bardziej samodzielni. Po prostu szczęśliwi :)!

 

Dziękujemy rodzicom za współpracę i słowa podzięki a dzieciom za wszystkie wspólne chwile razem. Życzymy dużo radości, sukcesów, jak najmniej porażek (choć one także budują osobowość), wszystkiego co najlepsze i mnóstwo radości!

 

Wychowawcy gr. II